1ஆண்டவரே! என் மன்றாட்டைக்
கேட்டருளும்!
என் அபயக்குரல்
உம்மிடம் வருவதாக!
2நான் இடுக்கண் உற்ற நாளிலே
உமது முகத்தை மறைக்காதீர்!
உமது செவியை
என் பக்கமாகத் திருப்பியருளும்!
நான் மன்றாடும் நாளில்
விரைவாய் எனக்குப் பதிலளியும்!
3என் வாழ்நாள்கள்
புகையென மறைகின்றன;
என் எலும்புகள்
தீச்சூழையென எரிகின்றன.
4என் இதயம் புல்லைப்போலத்
தீய்ந்து கருகுகின்றது;
என் உணவையும்
நான் உண்ண மறந்தேன்.
5என் பெருமூச்சின் பேரொலியால்,
என் எலும்புகள்
சதையோடு ஒட்டிக் கொண்டன.
6நான் பாலைநிலப் பறவைபோல் ஆனேன்;
பாழ் நிலத்தின் ஆந்தைபோல் ஆனேன்.
7நான் தூக்கமின்றித் தவிக்கின்றேன்;
கூரைமேல் தனிமையாய் இருக்கும்
பறவைபோல் ஆனேன்.
8என் எதிரிகள் நாள்முழுதும்
என்னை இழித்துரைக்கின்றனர்;
என்னை எள்ளி நகையாடுவோர்
என் பெயரைச் சொல்லிப்
பிறரைச் சபிக்கின்றனர்.
9சாம்பலை நான்
உணவாகக் கொள்கின்றேன்;
என் மதுக்கலவையோடு
கண்ணீரைக் கலக்கின்றேன்.
10ஏனெனில், உமது சினத்திற்கும்
சீற்றத்திற்கும் உள்ளானேன்;
நீர் என்னைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டீர்.
11மாலை நிழலைப்போன்றது
எனது வாழ்நாள்;
புல்லென நான் உலர்ந்து போகின்றேன்.
12ஆண்டவரே! நீர் என்றென்றும்
கொலுவீற்றிருக்கின்றீர்;
உமது புகழ் தலைமுறைதோறும்
நிலைத்திருக்கும்.
13நீர் எழுந்தருளி,
சீயோனுக்கு இரக்கம் காட்டும்;
இதோ! குறித்த காலம் வந்துவிட்டது.
14அதன் கற்கள்மீது
உம் ஊழியர் பற்றுக்கொண்டுள்ளனர்;
அதன் அழிவை நினைத்துப்
பரிதவிக்கின்றனர்.
15வேற்றினத்தார்
ஆண்டவரின் பெயருக்கு அஞ்சுவர்;
பூவுலகின் மன்னர் யாவரும்
அவரது மாட்சியைக் கண்டு மருள்வர்.
16ஏனெனில் ஆண்டவர்
சீயோனைக் கட்டியெழுப்புவார்;
அங்கு அவர் தம் மாட்சியுடன் திகழ்வார்.
17திக்கற்றவர்களின் வேண்டுதலுக்கு
அவர் செவிகொடுப்பார்;
அவர்களின் மன்றாட்டை அவமதியார்.
18இனி வரவிருக்கும் தலைமுறைக்கென
இது எழுதி வைக்கப்படட்டும்;
படைக்கப்படவிருக்கும் மக்கள்
ஆண்டவரைப் புகழட்டும்.
19ஆண்டவர் தம் மேலுலகத்
திருத்தலத்தினின்று
கீழே நோக்கினார்;
அவர் விண்ணுலகினின்று
வையகத்தைக் கண்ணோக்கினார்.
20அவர் சிறைப்பட்டோரின்
புலம்பலுக்குச் செவிசாய்ப்பார்;
சாவுக்கெனக் குறிக்கப்பட்டவர்களை
விடுவிப்பார்.
21சீயோனில் ஆண்டவரின் பெயர்
போற்றப்படும்.
எருசலேமில் அவர்தம் புகழ்
அறிவிக்கப்படும்.
22அப்போது, மக்களினங்களும்
அரசுகளும் ஒன்றுதிரண்டு
ஆண்டவரை வழிபடுவர்.
23என் வாழ்க்கைப் பாதையின் நடுவில்
ஆண்டவர் என் வலிமையைக்
குன்றச் செய்தார்; அவர்
என் ஆயுளைக் குறுக்கிவிட்டார்.
24நான் உரைத்தது; “என் இறைவா!
என் வாழ்நாளின் இடையில்
என்னை எடுத்துக் கொள்ளாதேயும்;
உமது காலம் தலைமுறை
தலைமுறையாய் உள்ளதன்றோ?
25முற்காலத்தில் நீர் பூவுலகுக்கு
அடித்தளமிட்டீர்;
விண்ணுலகம் உமது
கைவினைப் பொருள் அன்றோ!
26அவையோ அழிந்துவிடும்;
நீரோ நிலைத்திருப்பீர்;
அவையெல்லாம் ஆடைபோல்
பழமையாகும்;
அவற்றை நீர் உடையென மாற்றுகின்றீர்;
அவையும் மறைந்துபோம்.
27நீரோ மாறாதவர்!
உமது காலமும் முடிவற்றது.
28உம் அடியாரின் பிள்ளைகள்
பாதுகாப்புடன் வாழ்வர்;
அவர்களின் வழிமரபினர்
உமது திருமுன் நிலைத்திருப்பர்!