1சாரோன் சமவெளியில் உள்ள காட்டு
மலர் நான்; பள்ளத்தாக்குகளில் காணும்
லீலிமலர்.
2முட்புதர் நடுவில் இருக்கும்
லீலிமலர்போல், மங்கையருள்
இருக்கிறாள் என் அன்புடையாள்.
3காட்டு மரங்களிடை நிற்கும்
கிச்சிலி போல்,
காளையருள் இலங்குகின்றார்
என் காதலர்தாம்.
அவரது நிழலிலே அமர்வதில்
இன்புறுவேன்;
அவர் கனி என் நாவுக்கு இனிமை தரும்.
4திராட்சை இரசம் வைக்கும்
அறைக்குள்ளே
என்னை அவர் அழைத்துச் சென்றார்;
அவர் என் மேல் செலுத்திய
நோக்கில் காதல் இருந்தது!
5திராட்சை அடைகள் கொடுத்து
என்னை வலிமைப்படுத்துங்கள்;
கிச்சிலிப்பழங்களால்
எனக்கு ஊக்கமூட்டுங்கள்.
காதல் நோயால்
தான் மிகவும் நலிந்து போனேன்.
6இடக்கையால் அவர் என் தலையைத்
தாங்கிக் கொள்வார்;
வலக்கையால் அவர் என்னைத்
தழுவிக் கொள்வார்.
7எருசலேம் மங்கையரே!
கலைமான்கள்மேல் ஆணை!
வயல்வெளி மரைகள்மேல் ஆணை!
உங்களுக்கு நான் கூறுகிறேன்;
காதலைத் தட்டி எழுப்பாதீர்;
தானே விரும்பும்வரை
அதைத் தட்டி எழுப்பாதீர்.
8என் காதலர் குரல் கேட்கின்றது;
இதோ, அவர் வந்துவிட்டார்;
மலைகள்மேல் தாவி வருகின்றார்;
குன்றுகளைத் தாண்டி வருகின்றார்.
9என் காதலர் கலைமானுக்கு அல்லது
மரைமான் குட்டிக்கு ஒப்பானவர்.
இதோ, எம் மதிற்சுவர்க்குப்
பின்னால் நிற்கின்றார்;
பலகணி வழியாய்ப் பார்க்கின்றார்;
பின்னல் தட்டி வழியாய்
நோக்குகின்றார்.
10என் காதலர் என்னிடம் கூறுகின்றார்:
“விரைந்தெழு, என் அன்பே! என் அழகே! விரைந்து வா.
11இதோ, கார்காலம் கடந்துவிட்டது;
மழையும் பெய்து ஓய்ந்துவிட்டது.
12நிலத்தில் மலர்கள் தோன்றுகின்றன;
பாடி மகிழும் பருவம் வந்துற்றது;
காட்டுப் புறா கூவும் குரலதுவோ
நாட்டினில் நமக்குக் கேட்கின்றது;
13அத்திப் பழங்கள் கனிந்துவிட்டன;
திராட்சை மலர்கள் மணம் தருகின்றன;
விரைந்தெழு, என் அன்பே!
என் அழகே! விரைந்து வா.”
14பாறைப் பிளவுகளில் இருப்பவளே,
குன்றின் வெடிப்புகளில் இருக்கும்
என் வெண்புறாவே!
காட்டிடு எனக்கு உன் முகத்தை;
எழுப்பிடு நான் கேட்க உன் குரலை.
உன் குரல் இனிது! உன் முகம் எழிலே!
15பிடியுங்கள் எமக்காக நரிகளை;
குள்ளநரிகளைப் பிடியுங்கள்;
அவை திராட்சைத் தோட்டங்களை
அழிக்கின்றன;
எம் திராட்சைத் தோட்டங்களோ
பூத்துள்ளன.
16என் காதலர் எனக்குரியர்;
நானும் அவருக்குரியள்;
லீலிகள் நடுவில் அவர் மேய்கின்றார்.
17பொழுது புலர்வதற்குள்,
நிழல்கள் மறைவதற்குள், திரும்பிடுக,
என் காதலரே! மலைமுகட்டுக்
கலைமான்போன்று அல்லது
மரைமான் குட்டிபோன்று திரும்பிடுக!